Una vez que los has visto sabes que has presenciado un momento único, incluso la vida se entiende un poco m

Cuando uno va a ver a Extremoduro en directo, todo se somete a un acto de fe: Robe es un Papa andante (o Jesucristo García?), y nosotros sólo podemos adorarle, incluso a pesar de su negativa, él siempre tan humilde y tan reservado. Sus canciones son como las parábolas de Jesucristo antes de ser crucificado en el Gólgota (¿O era Deltoya?): Ama al projimo. Ama, ama, ama y ensancha el alma. De otro modo no se puede entender esta vida y todo lo que deviene de ella: Odio entre seres humanos ("Muere a todas horas gente dentro de mi televisor..."), Amor sin endulzar las palabras ("Yo me quedé con su olor, ella me arrancó la piel, me dijo justo al final: No quiero volverte a ver...), en definitiva, todas las cosas que nos hacen humanos y por tanto, sensibles a todo lo que nos rodea, y que algunas veces parece que hemos olvidado entre tanto trabajo, tanta gana por tener dinero y follarnos a la persona más guapa. Por abandonarnos a nosotros mismos y caer en la desidia en la barra de algún bar, comiéndonos la apatía. Contra todo eso luchan los textos de RobeDios Iniesta.
Todo lo que dice es tan cierto que acaba convenciendote sin querer. No intenta venderte nada, simplemente deja que las cosas sucedan. Y cuando sucede, lo sabes: Acabas de ser tocado por la mano de Dios justo en el centro de tu corazón acorazado como un callo.

El día que Robe falte en este mundo, resucitará al tercer día. En el psiquiátrico,absurdo invento.
1 comentario:
No se te cae la baba ni ná con este hombre... Hay que joderse xD.
Está bien lo que has escrito, está muy bien.
Publicar un comentario